Türkiye’de açlık grevinde bulunan tutuklu eğitimci Nuriye Gülmen, cezaevinden gönderdiği mektubunda, “Açlığımız büyüdükçe ‘biz’ büyüdük. Bedenlerimiz inceldikçe, bilincimiz ve zihnimiz keskinleşti. ‘Hayatın içindeki müziği ve şiiri bulma yetisini’ asla kaybetmedik!” ifadelerini kullandı.
OHAL kapsamında yayınlanan KHK ile görevinden ihraç edilen Nuriye Gülmen’in Ankara’da Yüksel Caddesi’nde, İnsan Hakları Anıtı önünde başlattığı direniş 9 Kasım’da 1’inci yılını doldurdu.
Semih Özakça ile 246 gündür açlık grevinde olan Gülmen, tutuklu bulunduğu cezaevinden direnişin 1’inci yılı dolayısıyla bir mektup gönderdi.
“Direnişimiz ‘artık bu ülkede bir şey yapılmaz’ deyip yatağına gömülenleri dışarı çıkardı”
Mektubunda 1981 yılında Kuzey İrlanda’da başlattığı açlık grevi sırasında yaşamını yitiren direnişçi Bobby Sands’i çizen Gülmen, şu ifadeleri kullandı:
OHAL karanlığında bir mum olma iddiasıyla başladı direnişimiz. Tam bir yıl önce, 2016 9 Kasımında anıtın önüne çıktığımda direnişin bir yıllık serüvenini görmem elbette olanaksızdı.
Bir yılda çok şey yaşandı. Direniş, yeni direnişler ve direnişçiler yarattı. “Artık bu ülkede bir şey yapılamaz” deyip yatağına gömülenleri yatağından çıkardı. Hayatta tutunacak dalı olmayanlara dal, faşizme karşı güçlü bir barikat oldu. Yaktığımız meşale elden ele, dilden dile dolaştı. Açlığımız büyüdükçe “biz” büyüdük. Bedenlerimiz inceldikçe, bilincimiz ve zihnimiz keskinleşti. “Hayatın içindeki müziği ve şiiri bulma yetisini” asla kaybetmedik!
Çok zaferler kazandık ve kazanacaklarımız var.
Yüksel direnişçileri Semih, Veli,Acun, Mehmet ve Nazife’ye selam! Yüksel direnişini kendi direnişi sayan ve onda umudu gören halkımıza bin selam!
Yaşasın direnişimiz, yaşasın açlık grevimiz!
Emekçiyiz haklıyız kazanacağız!
