Ne güzel bir pazardı.
Adeta mis gibi bir hava vardı.
Gezen, dolaşan, yiyen, içen, eğlenen herkes keyfini çıkardı.
Kıbrıslılar olarak bir kez daha ne kadar şanslı olduğumuzu anladım.
Biz, güne aile yemeğiyle başladık.
Annem de babam da kök Larnakalı.
Dolayısıyla yemek, balık.
Nefis bir sofra, yanında harika muhabbetler.
Ardından kendimizi dışarı attık. İstikamet; Lapta Yürüyüş Yolu.
Orada eleştirilecek çok şey var ama bu sefer sadece güzelliklere odaklanmak istiyorum.
Arabadan indiğimiz anda yüzümüze çarpan deniz havası.
Hafif rüzgarla içimize dolan oksijenle birlikte yürüyoruz.
Etraf kalabalık.
El ele gezen aşıklar, köpeğini gezdiren kadınlar, yaşlı amcalar, teyzeler… Herkesin yüzü gülüyor.
Yürüyüş sonrası rotamız Kervansaray.
Eşsiz benzersiz manzarasıyla bizi bekliyor.
Bir kalabalık bir kalabalık.
Son boş masaya biz oturuyoruz.
Yerlisi de orada turisti de.
Kışın ortasında olmamıza rağmen dondurmalarımızı yiyoruz.
Herkes mutlu.
Dönüş yolundayız…
Sağımızda Beşparmak bütün haşmetiyle duruyor. Solumuz masmavi deniz.
Boğaz’a gelince camı aralayıp çam kokusu alıyoruz.
Arabada şarkılar oğlumdan, çığlıklar kızımdan…
Güle oynaya Lefkoşa’ya.
Eve girince dalıyorum sosyal medyaya. Allah’ım ne güzellikler…
Ne mutlu resimler…
Bahar havasını gören adanın dört bir yanına dağılmış.
Yeşilırmak’tan Karpaz’a, Larnaka’dan Limasol’a kadar her yerden gülen yüzlerle dolu resimlerle karşılaşıyorum.
Beşparmaklarda yürüyüşe çıkanlar da var, Trodos’ta kara gidenler de.
Bekar dostlar toplanmış, rakı-balık sofraları kurulmuş.
Taze çiftler road triplerde.
Limasol’dan karnaval resimleri mi istersin Larnaka’dan flamingolar mı… Bisiklet turuna çıkanlar da var, pikniğe gidenler de.
E buralarda pazar mangalsız olur mu hiç…
Dönsün şeftaliler.
Burası Kıbrıs…
Güzel insanların güzel memleketi…
Yeryüzünde cennet var mı bilemem ama eğer varsa bir parçası da burasıdır.
Değerini bilmek gerek…
